“Па тым пазнаюць усе, што вы Мае вучні,

калі будзеце мець любоў між сабою.”

(Дабравесьце паводле Яна 13:35)

Вялебныя сьвятары, і любасныя браты й сёстры ў Хрысьце!

Штогод урачыста сьвяткуем дзень Хрыстовага Нараджэньня – сьвята прыходу на Зямлю Сына Божага, другое асобы Прасьвятое Тройцы. Хрыстос прыйшоў каб прымірыць чалавека з Богам, дзеля чаго прынёс нябачную раней любоў паміж людзьмі, паказаў ім шлях да вечнага жыцьця ўва Ўладарстве Божым, неабходнасьць перавагі духоўнага над матэрыяльным. Самое Нараджэньне Месіі – гэта сьвятло, якое дае магчымасьць пазнаваць Усявышняга Госпада.

У сёньняшнія ліхія часы навалы чужынцаў, вернікі задумваюцца над тым, ці неабходнымі для збавеньня душы ёсьць цярпеньне і любоў да ўсіх, да чаго заклікаў Хрыстос. Ці не прывядзе гэта да паняволеньня нас і цэлага нашага народу ворагам? Хрысьціянская вера заклікае да прымірэньня паміж людзьмі, цэлымі народамі, але не са злом, бо супраць зла трэ змагацца. Хрыстовае вучэньне – гэта духоўная зброя змаганьня за Праўду.

Але далёка ня ўсе прынялі да сэрца вучэньне Хрыста як тады, так і цяпер. Так, маскоўскія агрэсары выдаюць сябе за хрысьціянаў, а паводзяцца як сатаністы, што стагодзямі чынілі генацыд беларусаў і іншых народаў, і цяпер пагражаюць усяму цывілізаванаму сьвету. Як некалі малое Дзіця Ісус перахоўваўся на Чужыне ад Ірада, так і цяпер сотні тысяч уцекачоў апынуліся на выгнаньні з-за перасьледу іх уладай самазванца-ірада ў Беларусі, які ёсьць служкаю Крамля.

            Беларуская Царква моліцца цяпер і за Ўкраінскі народ, якому выпала пакутная роля выратаваньня Хрысьціянскае Еўрапейскае цывілізацыі, у тым ліку й Беларусі, ад барбараў. Таксама молімся за беларусаў, якія змагаюцца супраць маскоўскіх агрэсараў у братняй Украіне і супраць дыктатуры ў роднай Беларусі, і за тых, хто апынуўся ў розных кутках сьвету і іхнія сем’і.

Хай каляднікі засьпяваюць у кожным Беларускім памешканьні на Бацькаўшчыне і ў Замежжы, і павіншуюць ўсіх –

Хрыстос Нарадзіўся!  Слаўце Яго!

Зь любасьцю й малітвамі,   

☨Сьвятаслаў,

Архіяпіскап Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы.

Катэдральны сабор сьв. Кірылы Тураўскага, г. Нью-Ёрк, ЗША.

Каляды 2022 / 2023 лета Божага. 

Паважанае Спадарства!

Парафіяльная Рада

і Cьвятарства Беларускага Праваслаўнага

Катэдральнага Сабору Сьв. Кірылы Тураўскага ў Нью Ёрку

віншуюць Вас са сьвятам Нараджэньня Хрыстовага –

К А Л Я Д А М І

і жадаюць усім смачнае куцьці, вясёлых сьвятаў і шчасьця

ў Новым 2023-м Годзе !

Запрашаем у храм Божы на Набажэнствы :

Студзень – 2023 – January

6 пц. Сьвяты Вечар____Архірэйская Ўсяночная ____ 6:00 вечара

КУЦЬЦЯ ________ 8:00 вечара

7 сб. К А Л Я Д Ы ____ Архірэйская Літургія ____ 10:00 раніцы

8 нд. Нядз. пасьля Калядаў _ Архірэйская Літургія _ 10:00 раніцы

Паніхіда па Вітаўту Кіпелю (40 дзён) _ 11:30 раніцы

15 нд. Нядзеля перад Вадохрышчам ___ Літургія ___ 10:00 раніцы

КАЛЯДНАЯ ЯЛІНКА ДЛЯ ДЗЯЦЕЙ _____ 12:00 дня

18 ср. В А Д О Х Р Ы Ш Ч А ____Вял. Павячор’е ___6:00 вечара

і Вялікае асьвячэньне вады

22 нд. Нядзеля пасьля Вадохрышча __ Літургія ____ 10:00 раніцы

       Абыход сьвятаром са сьвянцонай вадой памешканьняў парафіянаў у

г. Нью Ёрку і навакольлі будзе адбывацца зь 19 да 27 студзеня па запросінах.

        St. Cyril of Turau Cathedral , 401 Atlantic Ave, Brooklyn, N.Y. 11217, USA

Годнаму сьвятарству й вернікам

Беларускае  Аўтакефальнае  Праваслаўнае  Царквы,

якія жывуць на Бацькаўшчыне і ў Замежжы.

“...Бо ад сьмерці да жыцьця і ад зямлі ў нябёсы,

Хрыстос Бог нас узьняў, што песьню перамогі пяём.”

 (Песьня 1-я Велікоднага Канону)

Любыя вялебныя айцы, браты й сёстры ў Хрысьце!

            Штогод урачыстае сьвяткаваньне Ўваскрасеньня Хрыстовага прымушае нас задумацца пра значэньне гэтае падзеі для нас і якімі пасьлядоўнікамі Хрыста ёсьць мы цяпер. Праваслаўная Царква на працягу свайго існаваньня не зьмяняла свае погляды на Бога, на жыцьцё і сьмерць, сьвятасьць і грэх, дабро і зло. Божыя Запаветы дадзены чалавеку назаўсёды, іх немагчыма прыстасоўваць пад сябе альбо пад некія абставіны.

Гэтае галоўнае хрысьціянскае сьвята сустракаем сёлета ўва ўмовах вайны ў суседняй братняй Украіне. Хрысьціянскі цывілізаваны сьвет стаіць на баку дабра, дапамагаючы Ўкраінскаму народу абараніцца ад агрэсіі расейскае імперыі зла, якая марыць паглынуць і Беларусь. Сапраўдныя хрысьціяне ня могуць ня бачыць зла, якое нясе так званы “расейскі сьвет”. Тыя, хто праводзіць альбо падтрымоўвае гэтую агрэсію – апантаныя д’яблам, іх можна параўнаць зь Юдам, які зрадзіў Хрыста, але былы Хрыстовы вучань выглядае пабожным на фоне бамбёжак і растрэлаў мірных украінскіх жыхароў.

            Вера ўва Ўваскрасеньне Хрыстовае дапамагае пераадольваць страх перад сьмерцю, якую нясе вайна, і гэта вельмі неабходна ваярам сьвятла й дабра. Гэтае галоўнае хрысьціянскае сьвята стала падмуркам нашае веры ў перамогу жыцьця над сьмерцю, сьвятла над цемраю, праўды над хлусьнёю. Мэта Хрысьціянства – гэта ўсталяваньне раю на Зямлі, дзе будзе пераадолена ўсялякае зло ў супольстве і ў душы кожнага чалавека.

Віншую зь Вялікаднём ўсіх беларусаў, якія жывуць на Бацькаўшчыне і ў Замежжы, у тым ліку й беларускіх дабраахвотнікаў, якія дапамагаюць Украінскаму народу абараняцца ад маскоўскае арды.

Хрыстос Уваскрос!  Сапраўды Ўваскрос!

Зь любасьцю й малітвамі,

☨Сьвятаслаў, архіяпіскап БАПЦ.   

     Вялікдзень, 2022 лета Божага.

На сёньня, з розных крыніц ад беларусаў ЗША паступіла больш за $15 000. Усіх неабыякавых просім далучацца да збору ахвяраваньняў.

Кантактная інфармацыя каардэнатараў Цэнтру:

Віктар Данілаў: (347)-337-4104

Андрусь Дундукоў: (347)-447-1953

Таксама Беларуская Парафія сьв. Кірылы Тураўскага ў Таронта пачала збор грошай на Гуманітарную дапамогу Ўкраіне, якія на дадзены момант накіроўваюцца на закуп сьпецыяльных медыкаментаў і аптэчак, чым займаецца Катэдральны сабор БАПЦ у Нью-Ёрку (цяпер іх дэфіцыт у Эўропе). Кампанія “Міст” безкаштоўна дастаўляе іх праз Польшчу ва Ўкраіну.

Пералічыць кошты ў канадзкіх далярах з пазнакаю "Humanitarian Aid" можна па спасылцы:

https://www.canadahelps.org/en/charities/parish-of-st-kiryla-of-turau/ (бярэцца 4% за пералік) 

Можна перадаць наяўнымі грашыма альбо Чэкі, выпісаныя на "Parish of Kiryla of Turau", альбо ўкінуць у паштовую скрыню царквы альбо выслаць на царкоўны адрас: 

524 St. Clarens Ave, Toronto, ON M6H 3W7

Ахвярадаўцы атрымоўваюць паквітаваньні на сьпісаньне падаткаў.

Таксама Беларуская Парафія сьв. Жыровіцкае Іконы Божае Маці ў Гайлянд Парку (шт. Н.Дж., ЗША) сабрала болей 10 тыс.  даляраў для Гуманітарнага Цэнтру Праваслаўнае Царквы Ўкраіны ў Кіеве.

Таксама шмат беларусаў ахвяруюць кошты праз розныя Фонды дапамогі Ўкраіне, у тым ліку на дапамогу беларускім дабраахвотнікам, якія ваююць за Ўкраіну.

Загадзя вельмі удзячныя ўсім ахвярадаўцам.

На Катэдральным саборы ў Нью Ёрку ў знак падтрымкі Ўкраіны побач з беларускім і амерыканскім сьцягамі вывешаны Ўкраінскі сьцяг. Таксама Ўкраінскія сьцягі вывешаныя ў храме ў Гайлянд Парку і ў Парафіяльнай Зале царквы ў Таронта.

Слава Ўкраіне!  Жыве Беларусь!

1)Цэнтр Гуманітарнае дапамогі Украіне ў Польшчы:

Пасылкі з дапамогай можна паслаць зь любой краіны.  

https://www.helpukraine.center/

2)Жыхары Канады 

могуць ахвяраваць кошты ў канадзкіх далярах на Гуманітарную дапамогу Украіне на сайце канадзка-украінскае фундацыі: 

https://www.cufoundation.ca/      

Ахвярадаўцам надаецца рэсіт на зварот падаткаў (income tax return).

Увага! Існуюць фэйкавыя акаўнты ў інтэрнэце, інфармацыю ўдакладняйце ў украінскіх крэдытовых суполках і арганізацыях Канады, ЗША, Аўстраліі, Эўропы. 

Любасныя браты й сёстры ў Хрысьце!

Сёньня адбылася агрэсія расейскіх войскаў супраць мірнае Ўкраіны. Каб напасьці і з паўночы, сатанінская Масковія спачатку акупавала Беларусь і хоча ўцягнуць у кровапраліцьцё наш народ. Расейская імпэрыя працягвае захопніцкую палітыку супраць славянскіх народаў, пралівае кроў праваслаўных хрысьціянаў.

Заклікаем Беларусаў падтрымаць брацкую Ўкраіну ў вайне з антыхрыстам. Вымагайце і ад беларускіх уладаў супыніць братазабойчую вайну, ганеце прэч маскоўскіх акупантаў.

Молімся за перамогу абаронцаў Украінскае дзяржавы і Ўкраінскага народу.

Слава Ўкраіне! Жыве Беларусь!

З малітвамі, ☨Сьвятаслаў,

Архіяпіскап Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы

11 / 24 лютага 2022 л.Б. 

Хрыстос зь нябёсаў – сустракайце.”

(з Канону сьвята)

Вялебныя сьвятары, і любасныя браты й сёстры ў Хрысьце!

Зноў надыходзіць пачатак гадавога колу, якімі лічым гісторыю чалавецтва, якая, як ведаем, пасьля Нараджэньня Хрыста разьмежавалася на “да” й “пасьля” гэтае падзеі. Бо нарадзіўся Сын Божы, і Ягоны прыход зьмяніў суадносіны чалавека з Богам, прынёс нябачную раней любоў паміж людзьмі, паказаў ім шлях да вечнага жыцьця ўва Ўладарстве Божым, неабходнасьць перавагі духоўнага над матэрыяльным у нашым зямным жыцьці. За дзьве тысячы гадоў Хрысьціянская вера зьмяніла сьвет, дала новыя законы маральныя і дзяржаўныя.

Але далёка ня ўсе прынялі да сэрца вучэньне Хрыста як тады, так і цяпер. Многія з тых, хто на словах вызнае слушнасьць Хрысьціянскага вучэньня, не жывуць паводле яго. Так, у часе згубнае пошасьці каранавіруснае хваробы па ўсім сьвеце, мірны Беларускі народ сутыкнуўся яшчэ і зь нябачнаю хлусьнёю й дзікунствам уладаў Беларусі, якія, узначаленыя самазванцам-ірадам, сталі забойцамі й карацелямі свайго народу. Гэтая незаконная ўлада, якая ёсьць служкаю Крамля, дзейнічае ўсуперак Хрысьціянскіх законаў, яна гатова зьнішчыць наш народ альбо выгнаць яго са сваёй зямлі, зьліквідаваць Беларусь як дзяржаву дзеля захаваньня сябе пры ўладзе. Таму Беларускі народ і паўстаў супраць зла і няволі, за свае нацыянальныя годнасьць і свабоду.

Беларуская Царква, якая існуе ад часоў другое сусьветнае вайны ў Вольным Сьвеце, а на Бацькаўшчыне цяпер – у падпольлі, заўсёды моліцца на Набажэнствах, каб Госпад даў моцную веру й падтрымку пабожнаму Беларускаму народу, асабліва тым, хто цяпер пакутуе ў зьняволеньні й на выгнаньні, хто не зрадзіў Запаветы Божыя і сваіх продкаў, не адступіў ад змаганьня за праўду і не спакусіўся служыць д’ябалу. Узьнясем супольна малітву за Беларускіх змагароў і за іхнія сем’і, і хай каляднікі ў кожным Беларускім памешканьні на Бацькаўшчыне і ў Замежжы павіншуюць ўсіх –

Хрыстос Нарадзіўся! Слаўце Яго!

Зь любасьцю й малітвамі,

☨Сьвятаслаў,

Архіяпіскап Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы.

Каляды 2021 / 2022 лета Божага. 

Годнаму сьвятарству й вернікам

Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы,

якія жывуць на Бацькаўшчыне і ў Замежжы.

Хрыстос Васкрос – нам даў жыцьцё,

Хрыстос Васкрос, Хрыстос Васкрос!...”

(Вялікодная песьня валачобнікаў)

Любыя айцы, браты й сёстры ў Хрысьце!

Другі год запар сустракаем Вялікдзень у асаблівых умовах абмежаваньняў, калі шмат людзей хварэе й памірае ад згубнае пошасьці. Гэтыя абставіны застаўляюць нас задумацца пра сувязь фізычнага з нашым духоўным жыцьцём, пра неабходнасьць не ўтрачаць жывую сувязь з Богам, каб сьмерць не напаткала нас у духоўным сьне. Прысутнасьць Госпада ў нашым жыцьці адчуваецца праз Малітву, праз выкананьне запаветаў Божых. Сувязь з Госпадам неабходная дзя таго, каб мы набіралі духоўныя веды і духоўны патэнцыял – каб мелі жыцьцёвую Духоўную сілу ў сваім зямным жыцьці, і які дасьць нам увайсьці ўва Ўладарства Нябеснае, і раскрыецца ў поўнай меры пасьля нашае фізычнае сьмерці, калі працягвае жыць ужо толькі нашая душа.

Часам, горш за згубныя хваробы могуць быць дзеі людзей, як цяперашняя ўлада на Радзіме згубіла сувязь з народам, не жадае служыць яму, а хоча каб ёй усе служылі. Нават Госпад прыйшоў, кам Самаму паслужыць людзям. Таму відавочна, што такая ўлада не ад Бога, бо ня мае яна хрысьціянскае любові да Бога і да блізкіх, якая адкрыта паўстала супраць волі свайго народу. Па-хрысьціянску жадаем, каб шлях беларусаў да лепшае долі ня быў такім пакутным, таму нам цяжка вытрымаць гэтую жахлівую беларускую рэчаіснасьць. Але людзі не павінныя жыць у страху, чаму й вучыць нас найбольшае хрысьціянскае сьвята – Ўваскрасеньне Хрыстовае. Таму з асабліваю ўдзячнасьцю падзяляем Вялікодную радасьць з палітзьняволенымі, якія цяпер пакутуюць за праўду ў беларускіх турмах, молімся за іх і памятаем пра блізкіх нам па духу, хто аддаў сваё жыцьцё за волю й незалежнась Беларусі, за ейную будучыню.

Зычу ўсім нам, каб пазбавіцца Богазахаванаму народу нашаму ад горкае пакуты – незаконнае бязбожнае ўлады ў Беларусі, каб у нас саміх усталяваць аднадушнасьць, браталюбнасьць і дабрачэсьце.

І каб радасна і ўрачыста беларусы павіншавалі адзін аднаго і сваіх суайчыньнікаў на Бацькаўшчыне і ў Замежжы:

Хрыстос Уваскрос! Сапраўды Ўваскрос!

Зь любасьцю й малітвамі,

☨Сьвятаслаў, архіяпіскап БАПЦ. Вялікдзень, 2021 лета Божага.

З малітвамі,

Сустрэча Мітрапаліта Філарэта з архіяпіскапам Мікалаем (БАПЦ) 

АРХІПАСТЫРСКАЕ КАЛЯДНАЕ ПАСЛАНЬНЕ

Вялебныя айцы і любасныя браты й сёстры ў Хрысьце!

Штогод сьвяткуюем Каляды і не перастаем зьдзіўляцца цуду нараджэньня Сына Божага, аднаго з трох асобаў Прасьвятое Тройцы, ад Духа Сьвятога і Марыі Дзевы, успрымаючы гэта як прыйсьце Божага збаўленьня людзям. Сьвята гэтае ўказвае нам на сувязь бачнага матэрыяльнага сьвету зь нябачным духоўным. Нацыянальныя традыцыі ягонага сьвяткаваньня робяць гэтую гістарычную падзею сучаснаю для нас.

І праз дзьве тысячы гадоў можам убачыць схожыя падзеі і схожых персанажаў. Як пасьля Хрыстовага Нараджэньня цар Ірад забіваў немаўлятаў, баючыся згубіць уладу, так і сёньняшні ірад забівае дзяцей Беларусі. Забойствы дзетак успамінаюцца ў Евангельлі каб мы разумелі бязьлітаснасьць граху, дзеля перамогі над якім і прыйшоў на зямлю Сын Божы. У часы ганеньняў нашае веры хрысьціянаў катавалі прылюдна, каб іншыя баяліся прымаць праўдзівую веру, якая робіць чалавека вольным ад улады граху над ім. Схожа паступае й цяперашняя ўлада на нашай Радзіме. Але Хрысьціянства вытрымала цяжкія пакуты, бо яно прынесла ў сьвет нябачную раней любоў паміж людзьмі, якая ёсьць падмуркам цяперашніх маральных і дзяржаўных законаў у вольных разьвінутых краінах.

Перад намі, як і перад сучасьнікамі Нараджэньня Хрыстовага, ляжыць выбар – прымаем мы да свайго сэрца Хрыста альбо адпрэчваем Яго, і тады адпаведна – змагаемся са злом альбо ўпакорваемся злу. Такі выбар ёсьць найбольшай адказнасьцю ў нашым жыцьці. Чуем часам ад сьвятароў пра неабходнасьць, дзеля прымірэньня ў супольстве, пакаяньня, але яно ў першую чаргу неабходна ўладзе, якая адкрыта парушае законы Божыя і дзяржаўныя. Царква сёньня змушана ня толькі маліцца за здароўе зьняволеных і адпяваць забітых мірных суайчыньнікаў, але й выказаць сваё бачаньне сучасных падзеяў у Беларусі паводле Хрыстовага вучэньня, якое прапаведвае. Але здараецца, калі й сьвятараслужбоўцы, прыкрываючыся Хрысьціянствам, служаць бязбожным уладам. Людзі, якія прынялі да свайго сэрца Хрысьціянскую веру, разумеюць і адчуваюць, што ёсьць ад Бога, а што – ад д’ябла. Беларусь ва ўсе часы мела сыноў і дачок, якія змагаліся са злом, часам аддаючы жыцьцё за свой народ, яны ўвайшлі ў гісторыю нашае нацыі як праўднікі, якія атрымалі пашану людзей на зямлі і ўзнагароду ад Госпада ў нябёсах.

Няхай нашая вера ў Госпада Ісуса Хрыста змацоўвае нас у змаганьні за праўду і ў любові да блізкіх, асабліва ў сучасных выпрабаваньнях, і хай Калядная зорка ўказвае нам шлях да нацыянальнае згоды й да Ўладарства Божага. Зычу ўсім, каб у Новым годзе, замест ірада, які мае страх і гнеў, Беларусь атрымала сапраўднага пабожнага дзяржаўнага Гаспадара, які б служыў свайму народу, кіруючыся Божымі Запаветамі, і каб каляднікі прыходзілі да кожнага беларускага памешканьня на Бацькаўшчыне і ў Замежжы, віншуючы ўсіх –

Хрыстос Нарадзіўся ! Слаўце Яго !

Зь любасьцю й малітвамі, ☨Сьвятаслаў,

Архіяпіскап Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы.

Каляды 2020 / 2021 лета Божага.

А Н А Ф Е М А

былому прэзідэнту Аляксандру Лукашэнку, які творыць беззаконьні, перасьледвае й забівае праваслаўных і іншых мірных хрысьціянаў за праўду ў Беларусі.

Выгалашана на сьвятой Літургіі ў нядзелю 9 (с.ст.) / 22 (н.ст.) лістапада 2020 г. з амбону Беларускае праваслаўнае царквы сьв. Кірылы Тураўскага ў г. Таронта, Канада.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

АРХІПАСТЫРСКАЕ ПАСЛАНЬНЕ

АБ АБВЯШЧЭНЬНІ АНАФЕМЫ БЫЛОМУ ПРЭЗІДЭНТУ АЛЯКСАНДРУ ЛУКАШЭНКУ – ДЫКТАТАРУ, ЗАБОЙЦЫ Й МУЧЫЦЕЛЮ НАРОДА ПАБОЖНАГА БЕЛАРУСКАГА.

Пастырам і вернікам Праваслаўнае Царквы Беларускае

і ўсяму пабожнаму народу Беларускаму.

“Бог міру бразьне сатану пад ногі вашыя неўзабаве.

Мілата Госпада нашага Ісуса Хрыста з вамі! Амін.”

(пасланьне ап. Паўла да Рымлянаў, 16:20)

Любыя браты й сёстры ў Хрысьце!

Пабожны Беларускі народ трапіў цяпер у цяжкі час, калі паводле загаду самазванца – быўшага прэзідэнта А.Лукашэнкі, апантанага д’яблам, дзяцей нашых забіваюць і зьдзекуюцца з братоў і сёстраў нашых. Гэты кат і ягоныя хаўрусьнікі чыняць крывавыя расправы над мірнымі людзьмі на вуліцах і ў турмах у сталічным Менску і ў розных гарадох шматпакутнае Беларусі, услаўляючы й працягваючы багаборніцкую палітыку бальшавікоў, адкрыта парушаюць Запаветы Божыя, разбураюць памятныя мемарыялы супачылых. І гэтыя гвалт і зьневажаньне права й законнасьці адбываюцца пры падтрымцы ўсходняга суседа Беларусі, які называе сябе “праваслаўным” і “старшым братам”, але ўвесь цывілізаваны сьвет падтрымоўвае змаганьне Беларускае нацыі за свае правы.

Царква – установа духоўная й непалітычная, навучаючы паству змагацца за праўду, ня можа проста назіраць за генацыдам Беларусаў, а павінна, паводле Сьвятога вучэньня Хрыстовага, быць сумленьнем свайго народу, што прымушае нас выгаласіць наступнае:

Уладаю, дадзенаю Нам ад Бога, адлучаем ад Сьвятое Праваслаўнае Царквы і абвяшчаем Анафему быўшаму прэзідэнту Аляксандру Лукашэнку, які хоць і носіць імя хрысьціянскае і толькі па нараджэньню належыць да Царквы Праваслаўнае, забараняем прыступаць яму да Тайнаў Хрыстовых, ўспамінаць яго ў Праваслаўных Набажэнствах і малітвах да поўнага ягонага пакаяньня перад Царквою і народам Беларускім. Заклікаем тых, хто яшчэ служыць ягонай сатанінскай уладзе, не выконваць злачынные загады, бо інакш чакаюць вас пракляцьце нашчадкаў у жыцьці зямным і пекла – у жыцьці нябесным.

Молімся за здароўе параненых і зьняволеных, і за супакой забітых мірных пратэстоўцаў – абаронцаў Беларусі, чые пакуты і ахвяры – не дарэмныя, яны надхняюць суайчыньнікаў на супраціў злу і хлусьне дзеля дабра, дзеля свабоды й незалежнасьці нашае Бацькаўшчыны.

Вораг наш – д’ябал будзе пасаромлены й разьвеюцца прыбечнікі ягоныя сілаю крыжа Хрыстовага. Дабраслаў, Божа, народ Беларускі, і пазбаў усіх нас ад ліхога. Амін.

Зь любасьцю й малітвамі,

сьмірэнны Сьвятаслаў, Архіяпіскап Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы

лістапад 9/22 дня 2020 лета Божага ад Н.Х.,

царква сьв. Кірылы Тураўскага ў г. Таронта, Антарыё, Канада.

“Бог міру бразьне сатану пад ногі вашыя неўзабаве.

Мілата Госпада нашага Ісуса Хрыста з вамі! Амін.”

(Пасланьне ап. Паўла да Рымлянаў, 16:20)

Любыя браты й сёстры ў Хрысьце!

Хрысьціянская Вера заўсёды вучыць нас змагацца за праўду й дабро, паважаць іншых людзей. У гэтыя дні пакутуюць беларусы, бо бязбожная ўлада ўжыла зброю супраць свайго народу, які выйшаў на мірныя пратэсты супраць хлусьні й зла. Увесь цывілізаваны сьвет салідарны зь людзьмі, якія адстойваюць сваю годнасьць і свой голас на выбарах прэзідэнта Беларусі і асуджаюць гвалт супраць іх.

Нажаль ня ўсе хрысьціянскія цэрквы ў Беларусі падтрымліваюць і моляцца за свой народ. Напрыклад т.з. кіраўнік Беларускага Экзархату РПЦ (прысланы з расейскае Разані) хутчэй, да афіцыйнае аб’явы параможцы выбараў, павіншаваў дыктатара. (Сьвятое Пісьмо кажа: “Па пладах іхных пазнаеце іх” – Мц.7:16).

Беларуская Аўтакефальная Праваслаўная Царква, што дзейнічае на эміграцыі (а на Бацькаўшчыне – у падпольлі), заклікае Беларускі народ абараніць свабоду свайго выбару і будучыню свае дзяржавы! Молімся за супакой загінуўшых суайчыньнікаў і за здароўе параненых і зьняволеных, за весь народ наш. Няхай Госпад дабраслаўляе ўсіх на дабрыя справы і пазбаўляе нас ад лукавага!

Зь любасьцю й малітвамі,

+ Сьвятаслаў, архіяпіскап БАПЦ

1/14 жніўня 2020 л.Б.

(Вынясеньне пачэсных дрэў Жыцьцятворнага Крыжа Госпадавага)

Годнаму сьвятарству й вернікам

Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы,

якія жывуць на Бацькаўшчыне і ў Замежжы.

“А калі Хрыстос не ўваскрос, дык вера вашая марная;

вы яшчэ ў грахох вашых.” (Кар. 15.17)

Любыя айцы, браты й сёстры ў Хрысьце!

Сустракаем сьвята Ўваскрасеньня Хрыстовага ў гэтым годзе ў час, калі ўвесь сьвет спаткала ліхая навала згубнае хваробы і паўсюль маем вялікую колькасьць ахвяраў. У часе Вялікага посту на нас наклаліся дадатковыя цяжкія выпрабаваньні, якія заставілі абмяжоўваць сябе шмат у чым, нават – у наведваньні Божага храму. Да гэтага бальшыня людзей не задумвалася пра некія абмежаваньні для сябе, неразумеючы сэнс Паста (асабліва духоўны складнік яго) і шкоды ў празмерных вытворчасьці й спажываньні ўсёю нашаю цывілізацыяю, і неабходнасьці жыць у яднаньні з прыродаю, якая ёсьць таксама дарам Божым, як і жыцьцё чалавека. Клапоцячыся пра бясьпеку вернікаў, хрысьціянскія Цэрквы (і іншыя рэлігіі) заклікаюць цяпер усіх далучацца да набажэнстваў, гледзячы іх ужывую ў інтэрнэце, молячыся ўдома. У многіх узьнікаюць запытаньні: “Чаму толькі адна нашая вера ня можа абараніць нас ад гэтае (ці іншае) хваробы нават у бажніцах?”

У храме Божым прысутная Ласка Сьвятога Духа, але гэта не адмяняе законаў прыроды, створанае самым-жа Госпадам. Чалавек створаны па выяве й падабенству Божаму (мае душу, розум, волю...), але маючы фізычнае цела, падвяргаецца й фізычнаму узьдзеяньню. Таму чалавек ня можа існаваць толькі спадзяючыся на Бога, не прыкладаючы самому ніякіх намаганьняў. Адпаведнае павучэньне бачым у Дабравесьці – калі д’ябал прапанаваў Хрысту кінуцца ў бездань, каб паказаць, што Божая сіла выратуе Яго. На што Хрыстос адказаў: “напісана яшчэ: не спакушай Госпада Бога твайго” (Мц.4:7).

Бог, дапамагаючы людзям у іхным, як духовым, так і фізычным жыцьці, дапускае розныя выпрабаваньні, нават вельмі цяжкія – войны, эпідэміі... Але мэта Госпада – ня зьнішчыць чалавецтва, а даць нам Уладарства Божае. Таму галоўнае – не выратаваць цела, а збавіць душу, дзякуючы якой, мы маем жыцьцё вечнае, дзеля чаго Хрыстос і прыняў пакуты й сьмерць на крыжы, і Ўваскрос. Таму і ў гэтае сьвята Вялікадня ўзнясем малітву да Бога за маці-Беларусь, за наш народ, што жыве на Радзіме й па ўсяму сьвету, і ўрачыста павіншуем адзін аднаго:

Хрыстос Уваскрос! Сапраўды Ўваскрос!

Зь любасьцю й малітвамі, + Сьвятаслаў, Архіяпіскап БАПЦ; Вялікдзень, 2020 л.Б.  

“Ня хлебам адньм будзе жыць чалавек,

а ўсякім словам, якое зыходзіць з вуснаў Божых.”

(Дабравесьце паводле Мацея IV.4)

Вялебныя айцы і любыя браты й сёстры ў Хрысьце !

Штогод, сьвяткуючы сьвята Нараджэньня Хрыстовага – Каляды, не перастаем дзівіцца цуду нараджэньня Сына Божага, аднаго з трох асобаў Прасьвятое Тройцы, ад Духа Сьвятога і Марыі Дзевы. Успрымаем гэтую гістарычную падзею як прыйсьце Божага збаўленьня людзям. Сьвята гэтае ўказвае нам на сувязь бачнага матэрыяльнага сьвету зь нябачным духоўным. Госпад нараджаецца, узяўшы на Сабе чалавечае цела, каб далучыць нас да Божае прыроды. Прыход Сына Божага быў прадказаны праз прарокаў ды чаканы. Мэта прыходу Месіі – звальненьне людзей ад граху і ад улады сьмерці, каб мы мелі жыцьцё вечнае й дасягнулі Ўладарства Божага. Хрыстос не зьмяніў запаветы Божыя, раней дадзеныя людзям з вышыні, але прынёс любоў і роўнасьць паміж людзьмі. Калі чалавек жыве паводле Боскіх законаў, то ў зямным жыцьці заўсёды змагаецца са злом, найперш – у сваёй душы. Сьвятое Пісьмо вучыць нас, каб мы ў Бозе багацелі й духоўна ўзрасталі. Ня бачачы Госпада, вера чалавека ў Бога выяўляецца ў любові да блізкіх, якіх бачым штодзённа, і даказваецца нашымі справамі. Прыкладам нам ёсьць нашыя славутыя продкі, якія баранілі Радзіму, сярод якіх – і беларускія паўстанцы, што аддавалі жыцьцё за свой паняволены народ, так і нашыя сучасьнікі – змагары, якія цяпер пакутуюць у зьняволеньні. Яны ўсе – праўднікі, якія атрымаюць пашану людзей на зямлі і ўзнагароду ад Госпада ў нябёсах.

Няхай нашая вера ў Госпада Ісуса Хрыста змацоўвае нас у змаганьні за праўду і ў любові да свайго народу, асабліва ў часе сучасных выпрабаваньняў і пагрозаў падальшага існаваньня Беларускае нацыі і ейнае дзяржаўнасьці. І каб наступныя пакаленьні штогод у гэтыя сьвяточныя дні радасна віталі адзін аднаго віншаваньнем, вядомым зь дзяцінства беларусам на Бацькаўшчыне і ў Замежжы:

Хрыстос Нарадзіўся ! Слаўце Яго !

Зь любасьцю й малітвамі,

☨ Сьвятаслаў,

Архіяпіскап Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы.

Каляды 2019 / 2020 л.Б.

Катэдра сьв. Кірылы Тураўскага, г. Нью Ёрк, ЗША; www.belapc.org

Годнаму сьвятарству й вернікам

Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы,

якія жывуць на Бацькаўшчыне і ў Замежжы.

“Усе ж мы вераю Боскае Пасхі прычасьціліся,

намажам вусны Божаю кроўю, што ёсьць

сутнасьцю – духоўнаму дому дзьвярыма,

каб не падступіліся д’ябалы,

што хочуць нас забіць грахом.”

(сьв. Кірыла Тураўскі “На Сьвятую Пасху казань”)

Любыя айцы, браты й сёстры ў Хрысьце!

Хрысьціяне штогод з радасьцю сустракаюць сьвята Ўваскрасеньня Хрыстовага, бо гэтая падзея ёсьць доказам вечнага жыцьця для нас, таму й называем яго – Вялікдзень. Дзеля перамогі над сьмерцю Хрыстос панёс пакуты й прыняў сьмерць на крыжы і Ўваскрос. Ён прынёс Сябе ў ахвяру, каб выкупіць грахі ўсяго чалавецтва. Таму сам Крыж для нас ёсьць ня толькі сымбалем і знакам, але й зброяй Хрыстовае перамогі.

Хрыстос прыйшоў да людзей не для таго каб яму служылі, а каб Самому паслужыць. Ад Свайго нараджэньня Яго перасьледвалі, і ўсё Сваё жыцьцё Ён, як Ўладар не зямны, а нябесны, набліжаўся не да каралеўскага трону, а да Крыжа. Гэта забавязвае й нас ісьці за Хрыстом – несьці свой жыцьцёвы Крыж. Але часта ўладары зямныя йдуць не хрысьціянскім шляхам. Так, на Крыжапаклонным тыдні ў палове Вялікага паста, які ўсталяваны дзеля духоўнага абнаўленьня вернікаў, у Беларусі ўлады зносілі крыжы ў Курапатах, якія былі ўсталяваны на могілках нашых дзядоў, растраляных маскоўска-бальшавіцкім рэжымам. Але зь гісторыі вядома, што бывае з тымі, хто ваюе з Богам і са сваім народам.

Сьвята Ўваскрасеньня паказвае нам, што дабро мацней зла. Таму мы павінны заўсёды змагацца за праўду. Няхай нам у гэтым дапаможа Бог, Прасьвятая Багародзіца і ўсе Беларускія Сьвятыя і ўсе Сьвятыя.

І радасна павіншуем адзін аднаго і ўсіх нашых суайчыньнікаў:

Хрыстос Уваскрос! Сапраўды Ўваскрос!

Зь любасьцю й малітвамі,

+ Сьвятаслаў, Архіяпіскап БАПЦ

Вялікдзень, 2019 л.Б. 

“Усё гэта сталася, каб споўнілася сказанае Госпадам праз прарока:

“Вось, Дзева ва ўлоньні зачне, народзіць Сына,

і дадууць Яму імя Эмануіл, што азначае – з намі Бог.”

(Дабравесьце паводле Мацея І, 22-23)

Любыя браты й сёстры ў Хрысьце !

Сьвята Нараджэньня Хрыстовага весьціць усяму сьвету аб прыйсьці Божага збаўленьня. Сын Божы прыйшоў каб прымірыць зямлю зь небам – чалавека з Богам, дзеля чаго прынёс любоў паміж людзьмі й заклікаў нас да высокага духовага ўзроўню. Многія людзі задумваюцца, ці неабходнымі для збаўленьня душы хрысьціяніна ёсьць цярпеньне, любоў да ўсіх, да чаго заклікаў Хрыстос. Ці не прывядзе гэта да паняволеньня нас, альбо цэлага нашага народу ворагам?

Хрысьціянская вера заклікае да прымірэньня паміж людзьмі, цэлымі народамі, але не са злом, бо супраць зла трэ змагацца. Цярпеньнем мы збаўляем душы нашыя, бо калі ня можам адолець, то павінны цярпець. Цярпець – не азначае падкарыцца злу, трэ змагацца зь ім усё жыцьцё, перад усім – у сабе самім, і Хрыстовае вучэньне ёсьць для нас духовай зброяй змаганьня за Праўду. Напрыклад, мы павінны змагацца з захопнікамі нашае краіны, бо мэта такое барацьбы – мір. Можна й падкарыцца ворагу і мець мір, але ці сапраўдны мір у няволі, бо няволя заўсёды нішчыла наш народ. Нам патрэбны мір у сваёй незалежнай дзяржаве, дзе б маглі развіваць сваё нацыянальнае й духовае жыцьцё, у роднай мове й сваіх традыцыях славіць Бога, бо чужая Царква ня будзе шчыра маліцца за дзяржаву Беларусь і за Беларускі народ, весьці яго да сьцьвярджэньня ў вечнасьці. Таму мы не павінны зраджваць Бога і сваю Бацькаўшчыну.

Няхай Госпад умацуе нас у веры, праўдзе й любові! Каб кожны з нас і ўвесь наш пабожны народ жылі ў лучнасьці з Госпадам нашым Ісусам Хрыстом. Тады й для нас будуць мець глыбокую сутнасьць словы віншаваньня, якія мы накіроўваем для ўсіх суайчыньнікаў, што жывуць на Бацькаўшчыне і ў Замежжы:

Хрыстос Нарадзіўся ! Слаўце Яго !

Зь любасьцю й малітвамі,

☨ Сьвятаслаў,

Архіяпіскап Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы.

Каляды 2018 / 2019 л.Б.

Катэдра сьв. Кірылы Тураўскага, г. Нью Ёрк, ЗША; www.belapc.org

Мілата, літасьць і мір ад Хрыста Збаўцы, які нарадзіўся ў Бэтлееме.

Дарагія ў Хрысце браты і ўмілаваныя дзеці!

Ласкаю Божаю, мы зноў спадабніліся дасягнуць вялікага сьвята нараджэньня ў целе Боскага Слова, Якое прыйшло ў сьвет дарыць нам "дабрабыт", дараваньне грахоў, вызваленьне зь няволі дзеяў закону і ад сьмерці, каб даць нам сапраўднае жыцьцё і вялікую радасьць, якую "ніхто ня можа адабраць у нас ".

Мы прымаем "уседасканалага Бога", Які "прынёс любоў на зямлю", Які становіцца "бліжэй да нас чым мы самі". Праз прыніжэньне, Бог Слова сыходзіць да створаных істотаў "праз неапісальную й незразумелую паблажлівасьць". "Няўмяшчальны" месьціцца ва ўлоньне Дзевы. Вялікі робіцца маленькім. Гэты вялікі разьдзел нашае веры, як дасканалы Бог "стаў чалавекам для чалавецтва", застаецца "невымоўнаю" таямніцаю. "Вялікая таямніца чароўнага ўвасабленьня застаецца таямніцай".

Гэтая дзіўная і парадаксальная падзея, "прыхаваная ад вякоў і пакаленьняў", з'яўляецца асноваю для абагаўленьня чалавечага быцьця Ласкаю Божаю. "І няма ні ў кім іншым збаўленьня. Бо пад небам няма іншага Імя, дадзенага людзям, якім бы мы мелі збавіцца".

Гэта самая высокая збаўная праўда для чалавека. Мы належым Хрысту. Усё злучана з Хрыстом. У Хрысьце адраджаецца тленная нашая прырода, аднаўляецца тое, што створана паводле вобразу Божага і адчыняецца ўсім людзям шлях да падабенства Божага. Прыняўшы чалавечую прыроду, Боскае Слова, праз сумеснае боскае прадбачаньне і агульнае выратаваньне запачаткоўвае адзінства чалавецтва. Аднак, ня толькі чалавек збаўляецца, але і ўсё навакольнае асяродзьдзе. Падобна таму, як падзеньне першародных людзей прывяло да заняпаду ўсяго створанага, так і ўвасабленьне Сына і Слова Божага прыносіць збаўленьне ўсяго створанага. "Вольным пазнаецца тварэньне тады, калі тыя, што раней былі ў цемры становяцца сынамі сьвятла". Васіль Вялікі заклікае нас сьвяткаваць сьвятое Нараджэньне Хрыстовае як "агульнае сьвята ўсяго стварэньня", як "выратаваньне сьвету, дзень нараджэньня чалавецтва".

На жаль, мы зноў чуем сьпевы "Хрыстос нараджаецца" ў сьвеце, поўным гвалту, небясьпечных змаганьняў, сацыяльнай няроўнасьці і парушэньня асноўных правоў чалавека. У 2018 годзе спаўняецца семдзясят гадоў з моманту сусьветнага абвяшчэньня правоў чалавека, што пасьля жудаснага вопыту і разбурэньня ў часе Другое сусьветнае вайны, асьвятліў агульныя высокія ідэалы, якія павінны імператыўна паважаць усе народы й нацыі. Аднак, ігнараваньне гэтае Дэклярацыі працягваецца, розныя злоўжываньні й наўмысныя няверныя тлумачэньні правоў чалавека падрываюць павагу да іх ды іхнюю рэалізацыю. Мы працягваем не вучыцца па гісторыі, альбо мы ня хочам вучыцца. Ні трагічны вопыт гвалту або разбурэньня чалавечай асобы, ні абвяшчэньне высокіх ідэалаў чалавецтва не прадухілілі працягу гвалту і вайны, разгортваньню сілы ды эксплуатацыі людзей людзьмі. Таксама выкарыстаньне тэхнічных сродкаў ды надзвычайных дасягненьняў навукі або эканамічнага прагрэсу не спрыялі сацыяльнай справядлівасьці й пажаданаму міру. Затое, ў нашай эпосе павялічылася патураньне багатым, а глабалізацыя разбурае ўмовы сацыяльнае згуртаванасьці ды гармоніі.

Царква ня можа ігнараваць гэтыя пагрозы для чалавечае асобы. "Няма нічога больш сьвяшчэннага за чалавека, прыроду якога прыняў Бог". Мы змагаемся за чалавечую годнасьць, для абароны свабоды й справядлівасьці чалавека, добра ведаючы, што "сапраўдны сьвет паходзіць ад Бога", што трансцэндэнтнае таемства ўвасабленьня Слова Божага і абагаўленьне чалавека па Ласцы Божай раскрывае праўду аб свабодзе і пра боскі лёс чалавека.

Мы жывем у Царкве ў свабодзе падоранай Хрыстом, у Хрысьце, і з Хрыстом. Агнём гэтае свабоды ёсць любоў, якая "не шукае толькі свайго", любоў "ад шчырага сэрца". Той, хто залежыць ад сябе, шукае волю сваю й самадастатковую, той, хто шукае толькі ўласнага абагаўленьня й задаволены самім сабою, толькі круціцца вакол сябе й свайго індывідуальнага самалбюства – такі чалавек толькі бачыць іншых як прыгнечаньне індывідуальнае свабоды. Затое свабода ў Хрысьце заўсёды арыентавана на свайго блізкага, заўсёды накіравана да іншага, заўсёды кажа пра праўду ў любові. Мэта вернікаў заключаецца не ў тым, каб сцвярджаць свае правы, а "прытрымлівацца і выконваць правы Хрыстовы", з пакораю ды з удзячнасьцю.

Гэтая ісьціна жыцьця ў Хрысьце, свабоды як любоў і любові як свабода, з'яўляецца краевугольным каменем і гарантыяй будучыні чалавецтва. Грунтуючыся на гэтым істотным быцьці, мы зможам сустрэць вялікія выклікі гэтае эпохі, якія пагражаюць ня толькі нашаму дабрабыту, але й чалавечаму роду.

Ісьціна пра "Багачалавека" як адказ на сучасныя "людзі-багі" і ў якасьці доказу нашага вечнага прызначэньня падкрэсьлівае Сьвяты й Вялікі Сабор Праваслаўнае Царквы (Крыт, 2016): "Праваслаўная Царква сцьвярджае Багачалавека як канчатковую меру ўсяго: «Мы гаворым не пра абагаўлёнага чалавека, а пра Бога, Якi стаўся чалавекам». Яна выкладае ісьціну збаўнае веры ў Багачалавека і Ягонае Цела, у Царкву як месца і лад жыцьця ў свабодзе. Яна дае магчымасьць жыць "па праўдзе й любові", а таксама яшчэ на зямлі ўдзельнічаць у жыцьці Хрыста Ўваскрослага.”

Ўвасабленьне Слова Божага з'яўляецца сьведчаньнем і ўпэўненасьцю, што Хрыстос асабіста кіруе гісторыяй як шляхам да Нябеснага Ўладарства. Вядома, шлях Царквы ў кірунку да Ўладарства, якое не рэалізуецца дыстанцыйна або незалежна ад гістарычнай рэчаіснасьці – ці ад яе супярэчнасьцяў і прыгод – ніколі не быў без цяжкасьцяў. Тым ня менш, менавіта сярод гэтых цяжкасьцяў Царква сьведчыць аб праўдзе і выконвае сваю прасьветніцкую, пастырскую і пераўтваральную місію. "Ісьціна з'яўляецца слупом і падмуркам Царквы... Слупом Сусьвету ёсьць Царква... і гэта вялікая таямніца, таямніца пабожнасьці".

Браты і дзеці ў Госпадзе,

Сьвяткуйма разам Калядныя сьвяткі добраю воляй Слова Божага, што пасялілася ў нас, з асалодаю й паўнатою радасьці. На Фанары мы молімся, каб наш Госпад і Збаўца, што ўвасобіўся і сышоў да роду чалавечага, дарыў кожнаму фізічнае й духоўнае здароўе ў гэтым новым годзе, разам са спакоем ды любоўю адзін да аднаго. Няхай Ён абароніць Сваю сьвятую Царкву і дабраславіць справы ейнага служэньня ў славу Яго сьвятога і апетага Імя.

Палкі малітаўнік перад Богам за ўсіх Вас

+ Барталамей,

З Божай ласкі Архіяпіскап Канстанцінопальскі,

Новага Рыму і Сусьветны Патрыярх

Каляды, 2018 / 2019.

Годнаму сьвятарству й вернікам

Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы,

якія жывуць на Бацькаўшчыне і ў Замежжы.

“Вялік сьвяты нам дзень настаў…”

(зь песьні валачобнікаў)

Любыя айцы, браты й сёстры ў Хрысьце!

Штогод, на працягу амаль дзьвюх тысячаў гадоў, сьвяткуем найбольшае сьвята – Уваскрасеньне Хрыстовае. У назове сьвята, як і ў сьвяточным вітаньні, – крыніца нашае веры. Хоць сутнасьць гэтае найбольшае падзеі на зямлі, якая ўказала людзям шлях да збаўленьня, для бальшыні людзей ёсьць загадковаю й неспасьціжнаю. Хрыстос сілаю свае Боскасьці перамог грэх у людзкой прыродзе, бо Сваім Уваскрасеньнем перамог сьмерць, якая да гэтага была платаю за грэх, чым ачысьціў людзей ад граху і адчыніў ім шлях да раю. Каб перамагці сьмерць і выкупіць чалавецтва, Ісус павінен быў памерці (бо патрэбна каб пакутавала людзкое цела) і ўваскрэснуць. Калі б пакуты й сьмерць прыняў звычайны чалавек, то ён бы не ўваскрос. А Ісус быў Богачалавек, – меў як людзкую, так і Боскую прыроду, таму й змог перамагці сьмерць. Гэтае Яго, Божага Месіі, прызначэньне апісалі яшчэ старазапаветныя прарокі.

Адыходзячы ад людзей у нябёсы, Хрыстос запэўніў сваіх вучняў, што Ён будзе з людзьмі да сканчэньня веку, таму нічога з намі ні робіцца без Божае волі. Уваскрасеньне Хрыстовае надыхае нас на служэньне роднай Царкве, свайму народу і Бацькаўшчыне ў імя любові да Бога і блізкага. Беларуская дзяржаўнасьць заўсёды будавалася на Божых законах, таму ня дзіўна, што сто гадоў таму яна адрадзілася зь небыцьця (БНР), цяпер таксама існуе, змагаючыся за свой суверэнітэт. Таму заўсёды ўзносім малітвы за дзяржаву Беларусь, без якое немагчыма адраджэньне культуры й духоўнасьці Беларускага народу.

Хрыстос ёсьць для нас таксама прыкладам сапраўднага Ўладара, што ўладарыць не для таго, каб яму служылі, а каб самому паслужыць народу, і калі патрэбна, аддаць жыцьцё сваё за людзей.

Хрыстос Уваскрос! Уваскрэсьне Беларусь!

Зь любасьцю й малітвамі,

+ Сьвятаслаў, Архіяпіскап БАПЦ

Вялікдзень, 2018 л.Б. 

“Хрыстова Раджэньне, Хрыстова Раджэньне –

людзям збаўленьне, людзям збаўленьне ...”

(Беларуская калядка)

Любыя браты і сёстры ў Хрысьце !

Болей за дзьве тысячы гадоў таму адбылася падзея, якая падзяліла гісторыю чалавецтва на час да і пасьля Нараджэньня Ісуса Хрыста – цуда прыходу Сына Божага, аднаго з трох асобаў Прасьвятое Тройцы, на Зямлю дзеля збаўленьня ўсіх людзей. Ён, Сьвятое Дзіцятка, у яслях зволіў ляжаць, і зоркаю быў пазначаны, як Творца зорак. Нават хрысьціянам не цалкам зразумелая тайна беззаганнага зачацьця і нараджэньня Дзевай Марыяй Сына Божага, хаця пра гэта пісалі прарокі за стагодзьдзі да прыходу Месіі. Але гэтае вялікае сьвята, званае ў Беларускім народзе – Калядамі, паказвае нам, што бачны матэрыяльны сьвет мае сувязь зь нябачным духоўным сьветам.

Хрыстова вучэньне прынясло любоў і роўнасьць паміж людзьмі. На Законах Божых грунтуюцца законы маральныя і дзяржаўныя цывілізаванага сьвету. Калі б усе, хто сьвяткуе Нараджэньне Хрыстовае, яшчэ б і жылі па Запаветах Божых, то ў сьвеце было б значна меней зла й хлусьні, і значна болей павагі й любові.

Беларуская Царква заўсёды моліцца за свой Беларускі народ, каб ён будаваў сваё нацыянальнае жыцьцё на падмурках Хрысьціянства, стаўся народам сьвятым, сьцьвяржаўся ў вечнасьці і сваё пасланства выканаў.

Жадаю ўсім беларусам, якія жывуць на Бацькаўшчыне і ў Замежжы, вясёлых Калядаў і шчодрага новага 2018 года ад Нараджэньня Хрыстовага, і Ласкі Божае для вас і вашых блізкіх. І каб радасна й шчыра віншавалі адзін аднаго:

Хрыстос Нарадзіўся ! Слаўце Яго !

Зь любасьцю й малітвамі,

+ Сьвятаслаў,

Архіяпіскап Наваградзкі, Першаярарх

Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы.

Каляды 2017 / 2018 л.Б.

Катэдра сьв. Кірылы Тураўскага, г. Нью Ёрк, ЗША; www.belapc.org

Паважанае  Спадарства!

Парафіяльная  Рада  і  Cьвятарства  Беларускага  Праваслаўнага

Катэдральнага Сабору Сьв. Кірылы  Тураўскага  ў  Нью Ёрку

віншуюць  Вас  са  сьвятам  Нараджэньня  Хрыстовага –

К А Л Я Д А М І

і  жадаюць  усім  смачнае  куцьці,  вясёлых  сьвятаў  і  шчасьця

ў  Новым  2018-м  Годзе ! 

Запрашаем  у  храм  Божы  на  Набажэнствы : 

Студзень – 2018 – January

  6  сб.  Калядны  Сьвяты  Вечар __ Вял. Павячор’е ___ 5:00  вечара

            (Архірэйская Ўсяночная) Ранішня _______ 6:30  вечара

 КУЦЬЦЯ ______ 8:00  вечара

  7  нд.  К А Л Я Д Ы _____  Архірэйская Літургія ___10:00 раніцы

                                           СЬВЯТОЧНЫ АБЕД  _____ 12:00 дня

            КАЛЯДНАЯ  ЯЛІНКА  ДЛЯ  ДЗЯЦЕЙ _____ 12:30  дня

14 нд.  Сьв. Васіля Вялікага ________  Літургія ____ 10:00 раніцы

18 чц.  В А Д О Х Р Ы Ш Ч А ___Вял. Павячор’е ____ 7:00  вечара

                                            і Вялікае асьвячэньне вады

 21 нд.  Нядзеля пасьля Вадохрышча __  Літургія ____ 10:00 раніцы

Абыход сьвятаром са сьвянцонай вадой памешканьняў парафіянаў у

г. Нью Ёрку і ваколіцах  будзе адбывацца з 19 да 27 студзеня – па запросінах.

 St. Cyril  of Turau Cathedral , 401 Atlantic Ave, Brooklyn, N.Y. 11217, USA

 “Перадусім, на тое мы й Хрысьціяне, ведаючы ўсе навукі быцьця,

якое мінае, патрабуем рэчы вечнае – Духоўнага збаўленьня.”

(Пранцішак Скарына, перадмова да ўсяе Бібліі, 1517г.)     

Любыя браты і сёстры ў Хрысьце !

Ізноў мы сьвяткуем Нараджэньне Хрыстовае – сьвята прыходу ў чалавечым целе на Зямлю Сына Божага, другое асобы Прасьвятое Тройцы. За дзьве тысячы гадоў, якія мінулі ад гэтае гістарычнае падзеі, чалавецтва матэрыяльна вельмі разьвінулася ў навуцы, тэхніцы й дабрабыце, але духоўныя праблемы засталіся – нянавісьць, войны, захоп чужых земляў... Гэта значыць, што навука Ісуса Хрыста і шлях, які Ён указаў людзям, ёсьць сёньня і будуць заўсёды вельмі актуальнымі для ўсіх нас. Таму кожны год сустракаем Каляды ўрачыста й радасна, з надзеяй на перамогу Хрыстовае любові, якую Ён прынёс людзям, каб яны дасягнулі Ўладарства Божага, якое Ён прапаведваў.

Беларускі народ, які далучыўся да Хрысьціянства болей тысячы гадоў таму, а пяцьсот год таму выдаў Біблію на роднай мове, на працягу свае вялікае гісторыі ня толькі пабожна цярпеў нягоды у часы акупацыі заходнімі ці ўсходнімі суседамі, але й заўсёды жыў праўдна, змагаючыся за сваю тоеснасьць. А сіла і сьвятасьць – у праўднасьці. Таму з Божаю дапамогаю народ выстаяў, захаваўшы свой край і аднавіўшы сваю дзяржаву.

Цяпер таксамака адчуваем небясьпеку дзяржаўнасьці Беларусі ад бязбожнага ўсходняга суседа, таму асабліва за змагароў за яе волю й незалежнасьць моліцца Беларуская Царква, таксама – за ўсіх беларусаў, якія жывуць на Бацькаўшчыне і ў Замежжы, просячы ў Госпада міру сваім суайчыньнікам у новым 2017 годзе, каб захоўваў нашу Бацькаўшчыну ад нашэсьця чужынцаў.

Няхай жа Бэтлеемская Зорка зьзяе на Калядных ялінках у кожнай хатцы ў гэтыя сьвяточныя дні, і ў сэрцах і душах кожнага чалавека – няспынна на працягу ўсяго ягонага жыцьця.

Хрыстос нарадзіўся !  Слаўце Яго !

Зь любасьцю й малітвамі,

        + Сьвятаслаў,

Архіяпіскап Наваградзкі, Першаярарх

Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы.

Каляды 2016 / 2017 л.Б.

Беларусь і Ўкраіна – кананічная тэрыторыя Канстанцінопальскае Царквы, а не Маскоўскага патрыярхату. Пра гэта заявіў прадстаўнік Канстанцінопальскага Патрыярхату архіяпіскап Ёў Геча ў інтэрв'ю risu.org.ua.

«У гісторыі ўсе новыя Праваслаўныя Цэрквы да нашых дзён – гэта былыя тэрыторыі Сусьветнага Патрыярхату, якім ён даваў аўтакефалію. І па кананічных прычынах Сусьветны Патрыярхат мае ў праваслаўным сьвеце першае месца», – заявіў ярарх.

Па прычыне існаваньня Кіеўскае Мітраполіі, якая аб'ядноўвала ўсіх праваслаўных Рэчы Паспалітай, Канстантынопаль даў без згоды Маскоўскага патрыярхату аўтакефалію Польскай Праваслаўнай Царкве ў 1924 годзе.

Кіеўска-Літоўская Мітраполія была непасрэдна падпарадкавана Канстанцінопалю да канца 17 стагодзьдзя, калі Маскоўскае царства захапіла Кіеў, а ў Вялікім Княстве Літоўскім – праіснавала да канца 18 ст., пакуль уся Беларусь была захоплена Масквою.

«На аснове чаго быў дадзены Томас ў 1924 годзе Польскай Праваслаўнай Царкве? Канстанцінопаль разглядаў Польскую Царкву як былую частку Кіеўскае Мітраполіі. Як мы ведаем, пры Мітрапаліце ​​Кіпрыяну Цамблаку Кіеўская Мітраполія знаходзілася ў межах Польска-Літоўскае дзяржавы, гэта значыць яе межы пашыраліся і на тэрыторыю Польшчы, і на Літву», – сказаў архіяпіскап.

Томас – пастанова прадстаяльніка памеснае Праваслаўнае Царквы па якім-небудзь важным пытаньні царкоўнай арганізацыі. У тым ліку Томас можа даваць частцы Царквы правы аўтаноміі (частковага самакіраваньня) альбо аўтакефаліі (поўнага самакіраваньня).

Са слоў архіяпіскапа зразумела, што кананічнай тэрыторыяй Канстанцінопальскага Патрыярхату лічыцца і Беларусь як былая й галоўная частка Вялікага Княства Літоўскага, якая таксама ўваходзіла ў Кіеўскую Праваслаўную Мітраполію.

«Калі ў 1924 годзе Канстанцінопаль дараваў аўтакефалію Польскай Царкве на падмурку Кіеўскае Мітраполіі, чаму сёньня Канстанцінопаль ня меў бы права даць самой Кіеўскай Мітраполіі стан аўтакефаліі? Калі гэта было магчыма ў 1924 годзе – гэта магчыма і сёньня», – падсумоўвае ярарх.

Годнаму сьвятарству й вернікам

Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы,

якія жывуць на Бацькаўшчыне й на Чужыне.

“... сёньня анёлы зь людзьмі радуюцца і людзі ў

Богу прасьвятляюцца, прымаючы Сьвяты Дух.”

(сьв. Кірыла Тураўскі “Казаньне на сьвятую Пасху”)

Дарагія браты й сёстры!

ХРЫСТОС УВАСКРОС!

Штогод мы так віншуем адзін аднаго з найвялікшым хрысьціянскім сьвятам – Уваскрасеньнем Хрыстовым! Сын Божы прыняў цела чалавека й быў укрыжаваны і ўваскрос, каб перамагчы сьмерць. Вера ў васкрослага Хрыста дала людзям патрэбу знайсьці Боскую ісьціну, якая робіць іх духоўна вольнымі й шчасьлівымі. Гэтая падзея, якая адбылася амаль дзьве тысячы гадоў таму, паяднала чалавека з Богам і дала нам надзею на вечнае жыцьцё. Без любові, якую прынёс Хрыстос, не магчыма пераадолець свае грахі й быць у яднаньні з Госпадам, бо Дабравесьце вучыць нас: “Па тым пазнаюць усе, што Вы мае вучні, калі будзеце мець любоў паміж сабою.” (Ян. 13:35). Таму той, хто прыняў Хрыста да свайго сэрца, мае любоў да Бога і да блізкага.

Зычу ўсім суайчыньнікам, якія жывуць у Беларусі і ў Замежжы, у гэтыя сьвяточныя дні напоўніць свае сэрцы любоўю да сваіх блізкіх, да свае Бацькаўшчыны, да свае мовы, да Беларускае Царквы, да ўсяго духоўнага скарбу, які захавалі й перадалі нам нашыя дзяды.

Молімся таксама й за ўсіх хрысьціянаў, каб кожны народ мог славіць Бога ў сваёй Царкве, паводле сваіх традыцыяў і абрадаў, на сваёй роднай мове.

Ласка ўваскрослага Госпада нашага Ісуса Хрыста, любоў Бога Айца й супольнасьць Сьвятога Духа няхай будуць з усімі вамі !

Сапраўды Хрыстос Уваскрос !

Зь любасьцю й малітвамі,

+ Сьвятаслаў, Архіяпіскап БАПЦ

Вялікдзень, 2016 л.Б. 

Зь любасьцю й малітвамі,

        + Сьвятаслаў,

Архіяпіскап Наваградзкі, Першаярарх 

Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы.

Характэрная дэталь: пакідаючы радзіму, хлопец , як самае дарагое для душы, узяў з сабой томік "Сымона-музыкі." Кніжку гэтую ён правёз па дарогах Польшчы, Нямеччыны, Аўстрыі. Яна была з ім, калі вадаплавам ехаў у далёкі і невядомы край - Канаду, упершыню ў жыцці перасякаючы акіян і з невыноснай горыччу ў сэрцы ўсведамляючы, што, мабыць, назаўсёды пакідае Беларусь. Апошнія старонкі пасляваеннага дзённіка: " У17.20 21.6.194817.20 21.6.1948 вадаплаў "Сатурнія"выехаў з порту, маючы на барту каля 3000 пасажыраў-эмігрантаў. У тым ліку й я.

Калі ў чырвеньскі вечар
Зязюля вам гады лічыла,
А вы цешыліся кожным "ку-ку!"
І крычэлі: "Яшчэ раз! Яшчэ раз!"
Ці думалі вы тады,
Дзе накукаваныя гады
Пражываць будзеце? 
Калі хадзілі вы па родных гонях
За плугам ці па ягады
Забаўляліся з малечай ў пікара
Ці песьняй пры калаўроце
Насаложваліся,
Ці не варажылі вы тады
Пра шчасце?
І дзе яно,
І якое яно,
І калі - нарэшце
Да вас загляне...
Калі на ніве добра апрацаванай
Асачылі вы сейбіта, --
Павольнага, памяркоўнага,
Натхнёна-працавітага, --
Ці гадалі тады,
Што некалі й самім давядзецца
Сейбітамі добрага і адвечнага
Крочыць... на чужыне?
І што на чужыне
Зярняты роднага прарасьці
Могуць,
А праросшы,
Успамагаць зьняможаную,
Зьняволеную Матку...

Вольга Іпатава 

ВЯЛІКОДНАЕ АРХІПАСТЫРСКАЕ ПАСЛАНЬНЕ 

Годнаму сьвятарству й вернікам 

Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы, 

якія жывуць на Бацькаўшчыне й на Чужыне. 

“Па тым пазнаюць усе, што вы Мае вучні, 

калі будзеце мець любоў між сабою.” (Ян. 13:35)

Дарагія браты й сёстры ў Хрысьце !

Віншую вас з найвялікшым сьвятам – Уваскрасеньнем Хрыстовым ! Сьвяткаваньне Вялікадня штогод застаўляе нас задумацца пра значэньне гэтае падзеі для ўсіх нас, і якімі пасьлядоўнікамі Хрыста ёсьць мы цяпер. Ахвяраю Хрыста быў пераможаны грэх і адноўлены ў чалавеку вобраз Божы, і мы атрымалі жыцьцё вечнае і веру, мацнейшую за пакуты.

Але мала верыць у Васкрослага Хрыста, трэба самому ахвяраваць і змагацца ў сваёй душы, каб дасягнуць хрысьціянскія каштоўнасьці, тады душа такога хрысьціяніна яднаецца з Богам.

Як без Хрыстовае ахвяры не было б Ягонага Ўваскрасеньня, так і без нашае ахвяры Госпаду ня можна наблізіць нашыя душы да Яго.

Часам некаторыя ня хочуць жыць за законамі дабра, а толькі прыкрываюцца Хрыстовай верай, зь нянавісьцю адносяцца да іншых краінаў і народаў, не разумеючы, што Хрысьціянства – гэта любоў.

Беларускі народ, як і іншыя народы, можа найлепей разумець і выяўляць хрысьціянскую веру паводле сваіх нацыянальных асаблівасьцяў, якія ён атрымаў ад сваіх дзядоў. Менавіта таму мы павінны захоўваць сваё нацыянальнае багацьце і на гэтых духоўных скарбах будаваць сваю будучыню, з павагаю адносячыся і да чужога.

Любіць Госпада – значыць любіць блізкага, а любіць блізкага – значыць адносіцца да яго так, як бы ты адносіўся да самога Госпада.

І тады вельмі актуальным і ў наш час, як дзьве тысячы гадоў таму, будзе Вялікоднае віншаваньне:

Хрыстос Уваскрос ! – Сапраўды Ўваскрос !

Зь любасьцю й малітвамі ,

Архіяпіскап + Сьвятаслаў, Першаярарх БАПЦ

Вялікдзень, 2015 л.Б. 

“Хрыстос родзіцца, слаўце, 

Першаярарх Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы. 

Годнаму сьвятарству й вернікам

Беларускае  Аўтакефальнае  Праваслаўнае  Царквы,

якія жывуць на Бацькаўшчыне й на Чужыне.

“... палюбеце ж адзін аднаго, як Я палюбіў вас.” (Ян. 15:12)

Дарагія браты й сёстры ў Хрысьце !

          Штогод, на працягу амаль дзьвюх тысячаў гадоў, хрысьціяне сьвяткуюць найбольшае сваё сьвята – Уваскрасеньне Хрыстовае. Зноў мінуў літургійны год і Царква, праходзячы гадавое кола Набажэнстваў, вяртаецца да сьвяткаваньня галоўнага сьвята – Вялікадня. Але час ня йдзе па колу, а няспынна ляціць уперад. Праваслаўная Царква на працягу свае гісторыі не зьмяняла свае погляды на Бога, на жыцьцё і сьмерць, сьвятасьць і грэх, дабро і зло. Але самое чалавецтва жыве ня толькі духоўным, а й фізычным жыцьцём, таму зьмяняюцца пакаленьні і сьветапогляды людзей, зьмяняюцца адносіны паміж людзьмі і цэлымі народамі, асабліва калі нехта зь іх пераступае хрысьціянскія законы. Часам зьмены ў душах людзей адбываюцца вельмі хутка. Так Беларускі народ, які жыве пасярод іншых хрысьціянскіх народаў, надаваў болей павагі і спадзяваньня на Ўсходняга суседа, які клікаў сябе “старшым братам”, даруючы яму старыя гістарычныя крыўды, лічачы іх даўно мінулымі. Але апошнія падзеі, калі суседняя Ўкраіна падвергнулася расейскай агрэсіі, прымушаюць ліцьвінаў-беларусаў задумацца і над сваім лёсам, бо й Беларусь можа апынуцца пад загрозаю націску таго ж хлуслівага агрэсара. І як калісьці Хрыстос прынёс сябе ў ахвяру за людзей, так і кожны з нас павінен змагацца за свой народ, што й рабілі ўсе пакаленьні нашых продкаў, і калі патрэбна было, аддавалі жыцьцё за сваю Бацькаўшчыну. Бо як сказана ў Сьвятым Пісаньні: “Няма большае за тую любоў, як хто пакладзе душу сваю за блізкіх сваіх”. Каб любоў заўсёды перамагала – неабходна жыць паводле Хрыстовых запаветаў, тады хрысьціяне шчыра будуць віншаваць адзін аднаго:    

Хрыстос Уваскрос ! – Сапраўды Ўваскрос !

             Зь любасьцю й малітвамі ,

Архіяпіскап + Сьвятаслаў, Першаярарх БАПЦ

             Вялікдзень, 2014 л.Б.  

Зь любасьцю й малітвамі, 

+ Сьвятаслаў, 

Архіяпіскап Наваградзкі, Першаярарх 

Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы. 

Каляды 2013 / 2014 л.Б.

Зь любасьцю й малітвамі ,

Вялікдзень, 2013 л.Б.

“Учора зьвячора, учора зьвячора 

Засьвяціла зора, засьвяціла зора ... 

Хрыстова Ражджэньне, Хрыстова Ражджэньне – 

Людзям на збаўленьне, людзям на збаўленьне ...”

 

(Беларуская калядка)

Зь любасьцю й малітвамі,

  

            + Сьвятаслаў,

Архіяпіскап Наваградзкі, Першаярарх 

Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы. 

 

Катэдральны сабор Сьв. Кірылы Тураўскага, г. Нью Ёрк, ЗША. 

Каляды 2012 / 2013 л.Б.

 

Годнаму чэсьці Духавенству і да ўсіх Багалюбных вернікаў беларускага народу.

Ты, Хрысьце, наша вялікая і сьвятая Пасха,

Слова Божае, Мудрасьць і Сіла.

(Канон. Песьня 9)

Дарагія Айцы, Браты і Сёстры!

Хрыстос Уваскрос!

Вітаем такімі радаснымі словамі адзін аднаго ў гэтае найвялікшае сьвята праваслаўных хрысьціян – Уваскрасеньне Хрыстовае!

Магутнасьць і сіла словаў Пасхальных Богаслужбаў гучыць для ўсіх нас, як бесьперапынная пераможная песьня Славы Божай. Усе заклікаюцца да поўнай і вялікай радасьці ў наступныя некалькі тыдняў Пасхальнага перыяду.

Малітоўныя сьпевы Сьвятой Царквы цяпер радасныя і аптымістычныя. Хрыстос Уваскрос, і дзеці Божыя ўваскрэснуць!

“Нябёсы хай дастойна весяляцца, і хай радуецца зямля, хай увесь сьвет, бачны і нябачны, сьвяткуе, бо ўваскрос Хрыстос, наша радасьць вечная.” (Канон. Песьня 1)

“Сёньня мы напоўніліся сьвятлом – неба, зямля і апраметная. Хай усё стварэньне сьвяткуе ўваскрасеньне Хрыста, які нас умацоўвае” (Канон. Песьня 3)

“Пекла, дзе твая перамога? Уваскрос Хрыстос, - і ты было спустошанае. Уваскрос Хрыстос, - і дэманы ўпалі. Уваскрос Хрыстос, - і жыцьцё запанавала…” (Слова Яна Залатавуснага на Вялікдзень)

Праз Божую ласку і Ягоную Крыжовую ахвяру нам дадзены новы стыль жыцьця. Ягоным уваскрасеньнем нам накрэслены шлях адраджэньня і аднаўленьня да сапраўднага і вечнага жыцьця. Прыймаючы Госпада да свайго жыцьця праз Сьвятыя Таінствы Царкоўныя, мы аднаўляем і сваю пакрыўджаную грахом у нас прыроду Божую, набліжаючысь такім чынам да нашага калісьці ўжо персанальнага ўваскрасеньня.

“Ніхто хай не баіцца сьмерці, бо сьмерць Збавіцеля вызваліла нас. Пакаштаваўшы сьмерці, Ён зьнішчыў сьмерць.” (Слова Яна Залатавуснага на Вялікдзень) Сапраўды Хрыстос Ўваскрос!

Любыя Архіпастыры і Пастыры, Браты і Сёстры ў Хрысьце! Зьняволеныя на Бацькаўшчыне ды раскіданыя па ўсім сьвеце дзеці беларускага народу! Сьвятая Беларуская Аўтакефальная Праваслаўная Царква, як Божая ўстанова ў гэтым сьвеце, трымае вас у сваіх малітвах. Трымайцеся і вы Ўваскрэслага Госпада. Молім Бога ў гэты Вялікодні час каб уваскрасіў да жыцця вечнага ўсіх, хто пакутуе сёньня за Бога, бліжняга, Бацькаўшчыну нашу – Беларусь. Молімся за тых, хто і цяпер пакутуе ад сваіх бліжніх, што яшчэ блудзяць у цемры крывадушнасьці, абыякавасьці і бязбожніцтва. Молімся каб Госпад Бог прасьвятліў усіх сьвятлом слаўнага Свайго Ўваскрасеньня.

З найцяплейшымі Пасхальнымі пажаданьнямі Божага ўсім дабраславеньня і любові ў Хрысьце Ўваскрэслым!

  +  Серафім

епіскап Віленскі і Нью Ёркскі

Беларускай Аўтакефальнай Праваслаўнай Царквы

2) Дасягненьне стрыманасьці й умеранасьці;

3) Падпарадкаваньне цела духу, а не наадварот;

4) Падрыхтоўка да замагільнага роўнаанёльскага жыцьця.

“Бо Ўладарства Божае ня ежа і ня пітво, а праўднасьць і мір і радасьць у Сьвятым Духу” (Рым. 14, 17). Малітва адбываецца з увагай асабліва падчас посту, таму што тады душа бывае лягчэй, нічым не абцяжарваецца й ня душыцца пагібельным цяжаром задавальненьняў.

2. У чым заключаецца пост?

Пост заключаецца ўва ўстрыманьні ад ежы (або пэўнага роду ежы), ад шлюбных адносінаў, ад розных вясёласьцяў. Гэты цялесны пост уводзіць чалавека ў другі - духоўны: малітву, сапраўдныя добрыя справы, стрыманасьць, чысьціню ...

“Колькі адбярэш ад цела, столькі дадасі сілы душы” (сьвяценьнік. Васіль Вялікі).

3. Што прымушае хрысьціяніна пасьціцца?

Першае: любоў да Бога; Другое: страх Божы; Трэцяе: паслухмянасьць.

Любоў да Бога немагчымая без посту, пакуль чалавек на зямлі. Сцьвярджаюць гэта тыя, якія дасягнулі любові - праўднікі ўсіх часоў. Пасьціўся Майсей, цар Давід, прарокі Ільля і Даніла, Ян Хрысьціцель, пасьціліся апосталы, што апісана ў Дзеях Апосталаў, таксама Ап. Павал, пасьціліся сьвяценьнікі і пакутнікі, дабрачэсьцьныя (пабожныя) князі, сьвятары і вернікі - менавіта таму, што дасягнулі вялікае любові. Страх Божы падахвочвае чалавека пасьціцца, калі ў жыцьці ягоным адбываецца нейкае ліха. Так было нават з цэлымі народамі (нінэвіцяне, ізраільскі народ), якія былі асуджаныя на сьмяротнае пакараньне за грахі, але пост і пакаянная малітва выратавалі іх ад Божага гневу. Сапраўдны пост заўсёды ратуе чалавека ў вачах Божых, таму што выводзіць яго зь любога забыцьця на шлях ісьціны. Незьлічоныя выпадкі, калі пост і малітва спынялі хваробы, ратавалі ад сьмяротнае небясьпекі, спынялі няшчасьце, ратавалі жыцьцё іншым людзям. Пост дапамагае чалавеку знайсьці правільны настрой сэрца: «неганарлівы і пакорлівы». Гэта з'яўляецца ахвярай Богу, без гэтага іншыя ахвяры Бог не прымае. Нават ня ведаючы гэтага, пабожныя людзі, натхнёныя Духам Сьвятым, пачынаюць пасьціцца, прыслухоўваючыся да настаноў Апостальскай Царквы. Другая зь дзесяці галоўных настаўленьняў Царквы з'яўляецца пост. (Першая - малітва). “Пост - гэта перш за ўсё рух, актыўнасць духу, барацьба зь млявасьцю, лянотай, какетлівасьцю, саслабленьнем волі й цела. Гэта барацьба за жыцьцё, за свабоду духу ад звычайнага рабства” (Мітр. Антоні).

“Пост цела ёсьць ежа для душы” (сьвяценьнік  Ян Залатавуст).

4. Ці ёсць у Новым Запавеце сьведчаньне Ісуса Хрыста пра пост?

1) Сьведчаньне Ісуса Хрыста аб значэньні посту: «Гэты род (д'ябальскі) ня можа выйсьці інакш, як ад малітвы й посту» (Мк. 9, 29).

2) Прадказаньні пра пост для ўсіх хрысціянаў: «Прыйдуць дні, калі адымуць у іх маладога, тады будуць пасьціцца ў тыя дні» (Лк. 5, 35). Гаворка ідзе ня толькі пра ўвесь перыяд ад Узшэсьця да Другога прышэсьця, але і аб канкрэтных днях: сераду - калі Юда выдаў Госпада, і пятніцу - калі Госпад памёр на крыжы. Сьв. Апанас Вялікі казаў: «Той, хто дазваляе сабе есьці скаромнае ў сераду і пятніцу - расьпінае Госпада».

3) Госпад паказвае, якім павінен быць пост: «І калі посьціце, ня будзьце заняпалыя, як крывадушнікі, бо яны прымаюць змрочны твар, каб на людзях быць такімі, што посьцяць. Праўду кажу вам: яны ўжо маюць узнагароду сваю. А ты, калі посьцішся, намасьці галаву тваю і ўмый аблічча тваё, каб з'явіцца посьнікам не перад людзьмі, а перад Айцом тваім, Які ў тайнасьці; і Айцец твой, Які бачыць тайнае, аддасьць табе на яве» (Мц. 6, 16-18).

4) Госпад папярэджвае аб небясьпецы наядацца да перасыці: «Уважайце сябе, каб сэрцы вашыя не абцяжарвалі аб’ядзеньне й п'янства й жыцьцёвыя клопаты, і каб дзень той не застаў вас зьнянацку ... такім чынам пільнуйце ўвесь час і малецеся, каб спадобіцца ўнікнуць усіх будучых нягодаў, і паўстаць перад Сынам Чалавечым» (Лк. 21, 34).

5) Сам Госпад пасьціўся 40 дзён, паказваючы прыклад духоўнага паста і перамогі над д'яблам (Мц. 4).

5. Наколькі важнае значэньне для выратаваньня чалавека мае пост? Бо пост не ўваходзіць нават у 10 запаведзяў Госпадавых!

Пост - гэта першая запаведзь, якую даў Госпад людзям праз Адама ды Еву. Яна паўтораная і ў Евангельлі. Пост - ня мэта, а сродак, без якога дасягнуць мэты вельмі цяжка. Птушцы немагчыма узьляцець у неба без крылаў; пост і малітва - гэта два крыла, з дапамогай якіх мы пераадольваем вышыні выкананьня запаведзяў Божых. Найпросты прыклад: самая галоўная запаведзь - любіць Бога. Бог кажа, што любіць Яго той, хто выконвае Ягонае слова. Усё Слова Божае (Біблія) прасякнутае значэньнем паста для душы чалавека, для яго яднаньня з Богам. Як ты любіш Бога, калі словы Яго табе не каштоўныя? Такім чынам пост становіцца сродкам для таго, каб нам навучыцца галоўнаму - любові да Бога. Прычым, як сьведчаць святыя людзі, - адным з наймагутных сродкаў. “Першая запаведзь, якую Госпад даў чалавецтву - запаведзь пра пост. І, калі яна была неабходная для людзей да падзеньня нашага, тым больш патрэбна яна пасьля падзеньня” (свяценьнік Ігнат Бранчанінаў).

“Хто адмаўляе пасты, той адымае ў сябе й у іншых зброю супраць шматпакутнай плоці сваёй і супраць д'ябла, моцных супраць нас асабліва з-за нястрыманасьці” (праўдны Ян Кранштацкі).

“Пост узносіць малітву ў неба, становячыся для яе нібы крыламі” (сьвц. Васіль Вялікі).

6. Ці для ўсіх хрысьціянаў абавязковы пост?

Так, пост абавязковы для кожнага хрысьціяніна, нават для маленькіх дзяцей, пачынаючы з трох гадоў, - кожнаму ў сваёй меры. Пост заключаны Богам зь першага часу існаваньня чалавека, як неабходны сродак для яго росту ў Богу. Аб неабходнасьці паста для кожнага, хто хрысьціўся ў Хрыста Ісуса, кажа і тое, што ні сьвятар, ні якая ўлада, ні сам Усяленскі Патрыярх ня маюць права дабраслаўляць парушэньне паста (толькі палёгку для нямоглых і дзяцей і тых, хто яе сапраўды патрабуе). Гэта значыць усю адказнасць перад Богам за гэта кожны чалавек бярэ толькі на сябе. Асабліва пост патрэбен нямоглым духоўна: схільным да гневу, асуджэньня, самавольства, упартасьці, настойваньня на сваім, легкадумным, безуважлівым, нядбайным, баязьлівым, гарачым ... “Парушэньне паста пагражае вучню Хрыста адпадзеньнем ад Хрыста” (сьвц. Ігнат Бранчанінаў).

“Хто пасьціцца - ведае, як пост таймуе хаценьне. А тыя, каму давялося выпрабаваць гэта ў справе, сцьвярджаюць, што ён зьмякчае нораў, душыць гнеў, стрымлівае парывы ​​сэрца, бодзёрыць розум, атрымлівае спакой для душы, палягчае цела, ухіляе няўстрыманьне” (сьвц. Ян Залатавуст).

7. Я бачыў людзей, якія посьцяць, але вельмі далёкія ад хрысьціянскага ідэалу. Хіба Богу або ім самім патрэбен такі пост?

Калі чалавек не фарысэйствуе, а пасьціцца сумленна і шчыра - Бог будуе ягоны ўнутраны храм, - неспасьціжнае і нябачнае. Для нас гэта ўсё яшчэ стары чалавек, але ў ім ужо зарадзілася нешта новае. Для нас гэта ўсё яшчэ цемра, але ў сэрцы яго ўжо сьвятло. Ня ведаем, колькі Госпад даў яму духоўных сіл, ня ведаем, колькі ён ужо пераадолеў і якая адбываецца ў ім барацьба. Усё ж гэтаму чалавеку ёсьць што адказаць перад Богам. Ён намагаўся і зрабіў, як змог, па веры сваёй. А мы што скажам, не маючы нават гэтага маленькага апраўданьня? “Кіраўнік цнотаў - малітва, іх падстава – пост” (сьвц. Ігнат Бранчанінаў).

8. Я спрабаваў пасьціцца, але мне здаецца, што пост мне нічога не дае ...

Было б памылкай чалавеку, што толькі пачаў працу Богу, чакаць нейкіх асаблівых уражаньняў і прасьвядных (дабрадатных) дароў. Малітва й пост і ўсякая праўднасьць вучаць, узводзяць чалавека, як мы гэта ўжо згадвалі, нябачным чынам і часта незаўважна. Як зерне, укінутае ў зямлю, яшчэ ня ўбачыла сьвятла, але ўжо зрушылася, няўхільна пацягнуася да сьвятла, прарвала свой астрог і пайшло ў рост, так і душа ў цярплівасьці і працы абавязкова ідзе правільна і ўжо блізкая Богу, а душа нядбайная блукае. Наадварот, нейкія высокія перажываньні, якія з'яўляюцца ў чалавека ў пачатку яго шляху, часта ёсьць сьледствам не імкненьня да Бога, не пошуку ісьціны, а пошуку самавыяўленьня, задавальненьня сябе. Такія перажываньні зусім не з'яўляюцца духоўнымі, часьцей за ўсё гэта зман і самаўсхваленьне. На шляху да Бога трэба крыху пастарацца, трошкі прыкласьці намаганьні. «...Уладарства Нябеснае сілаю дасягаецца, і хто ўжывае высілкі, здабывае яго» ( Мц. 11, 12). Трэба трошкі зьбіць ногі на гэтым шляху, перш чым заслужыць нябесных дароў. Бог не дае Свае скарбы ў нячыстыя рукі, у нячыстае сэрца. Трэба папрацаваць, пастукаць у дзьверы, ачысьціцца крыху. «Цярплівасьцю вашай ратуйце душы вашыя» (Лк. 21, 19). Пост - зьнішчэньне сьмерці і вызваленьне ад гневу. “Пост і цела захоўвае здаровым: не гнятучыся ежай, яно не прымае хваробы, але становячыся лёгкім, умацоўваецца для прыняцьця дароў” (сьвц. Ян Залатавуст).

“Устрыманьне морыць голадам дэманаў” (сьвц. Феафан Пустэльнік).

9. А калі чалавек нямоглы і не можа выконваць пост? Асабліва ў нашы часы, калі і самі прадукты харчаваньня нездаровыя, і людзі цяжка працуюць і высільваюцца празьмерна, і не заўсёды можна атрымаць тое, што трэба з нішчымнай (поснай) ежы. Можа Царкве варта было б перагледзець патрабаваньні паста і зьмяніць іх, улічваючы сучасныя абставіны?

Вельмі важна памятаць, што пасты заключаны не чалавечым розумам, а мудрасьцю Божаю, Воляй Божаю на ўсе часы да сканчэньня веку. Пасты размешчаны на працягу года мудра і, безумоўна, разлічаны і на наш час, і на тыя, што будуць, можа й значна складаней. Трэба памятаць, што ў кожнага чалавека - свая мера стрымліваньня, якую можа вызначыць толькі ён, але гэта ўстрыманьне неабходна для яго здароўя, ня толькі духоўнага, але і фізічнага. Тым, хто пасьціцца дзеля Бога, Сам Бог дапамагае, умацоўвае. (Не дарма кажуць, што ў апошнія часы людзі будуць есьці і не наядацца, але Госпад пракорміць Сваіх вернікаў.) Шмат прыкладаў таму: нямоглыя старыя, яшчэ і хвараблівыя, посьцячы на адным хлебе і вадзе, цяжка працавалі, - будавалі сярод лясоў царкву, здалёку насілі ваду, касілі жыта, рылі каналы - такіх прыкладаў тысячы. Шмат і цяпер хрысьціян, што нават у часе цяжкай хваробы не адмовіліся ад паста (многіх ведаем і па ўласным вопыце), - і Госпад умацоўваў іх, даваў сілу і ўздымаў. Шмат прыкладаў, як строга пасьціліся цяжарныя жанчыны, нараджаючы ў сьвет здаровых, дабраславёных дзяцей. Людзі баяцца паста, забываючы асноватворныя ісьціны: «Ня хлебам адзіным жыве чалавек, а ўсякім словам, якое сыходзіць з вуснаў Божых» (Друг. 8, 3; Мц. 4, 4). Як тады, так і цяпер Госпад нам кажа: "У Мяне ёсьць ежа, якой вы ня ведаеце ... Мая ежа ёсьць тварыць волю Таго, Хто паслаў Мяне ... “ (Ян. 4, 34). Такую ежу пазнае кожны, хто дзеля Бога пачынае пасьціцца. І тое, што яшчэ ўчора было немагчыма, становіцца сёньня цалкам рэальным. Безумоўна, фізічна здаровым людзям трэба пасьціцца строга, а нямоглым спажываць больш, але агульныя правілы паста (за малым выключэньнем) можа вытрымаць і хворы чалавек і дзіця. І парушэньне паста ўжо будзе грахом, які ёсьць цягаром на чалавеку, дадаючы яму немач да немачы. Ніхто цябе не пытае ў царкве: "Як ты посьціш?», ці «Колькі чаго ясі?». Але Царква заклікае ўсіх сваіх дзяцей прыняць цудатворныя лекі паста на акрыяньне душы і цела. Хіба гэта трэба Царкве? Хіба павялічваецца ейны аўтарытэт ад таго, што яна прапаноўвае нам тое, што нам не падабаецца? Хіба гэта Богу трэба? Гэта трэба нам! Каб мы «дазволілі» Госпаду ўвайсьці ў нас і вылечыць нас. «Я ёсьць хлеб жыцьця. Бацькі вашыя елі манну ў пустыні і памерлі; хлеб, які сыходзіць зь нябёсаў, такі, што той, хто яго есьць, не памрэ» ( Ян. 6, 48-50 ). «Клапаціцеся не пра ежу прахлую, а пра ежу, што застаецца на жыцьцё вечнае, якую дасьць вам Сын Чалавечы» ( Ян. 6, 27).

“Да гэтага ўсяго, сьвятыя посьнікі, на цуд іншым, ня ведалі расслабленасьці, але заўсёды былі бадзёрыя, моцныя і падрыхтаваны да справы. Хваробы паміж імі былі зрэдку і жыцьцё іхнае было надзвычай доўгім” (звг. Серахвім Сароўскі).

10. Ці можа чалавек хворы вырашыцца выконваць Царкоўны статут паста ўва ўсёй паўнаце, без паслабленьняў?

Гэта ўжо той выпадак, калі гаворка ідзе не аб агульным для ўсіх правіле, а пра канкрэтную асобу. Які чалавек? Вы? Я? Ён? Бывае, што і хворы чалавек можа ўзяць на сябе строгі пост без шкоды для свайго здароўя. Але часьцей пост уваходзіць у жыцьцё чалавека натуральна, паступова. Жаданьне не пакрыўдзіць Бога, не занядбаць сваю Царкву, жаданьне зьвярнуцца да Бога, ды іншыя, запаленыя нябесным агнём думкі, вызначаюць мінімум для дадзенага чалавека цялеснай ежы і максімум духоўнай. «Прасіце, і дасца вам; шукайце, і знойдзеце; стукайцеся, і адчыняць вам». Ня трэба жорсткасьці, выпрабаваньня сваіх магчымасьцяў, а больш даверу, паслушэнства, лагоднасьці. Пабожны чалавек паўтарае гісторыю Царквы Хрыстовай ў фарміраваньні дасканалай пэўнасьці посту. Павінна прайсьці нейкі перыяд фарміраваньня, будуць і памылкі, і фарысэйства, і, наадварот, нядбайнасць - Госпад скіруе. Галоўнае - неадступнасьць, імкненьне да сьвятыні, незваротны рух да Бога. Зь якой любоўю, зь якімі боскімі прасьвяднымі (дабрадатнымі) сіламі служыць Госпад ўсім, хто сапраўдна пасьціцца! Ён іх наведвае, ачышчае, абнаўляе, умацоўвае ў барацьбе са запалам ... вучыць усякай дабрадзейнасьці й узводзіць да дасканаласьці (праўдны Ян Кранштацкі).

11. Ці ёсць ежа нячыстая, недабраславёная Богам для чалавека?

Пра ежу сказана, што «ўсялякі твор Божы добры, і нішто ня дрэннае, калі прымаецца з удзячнасьцю, таму што асьвячаецца словам Божым і малітваю» (1Цім. 4, 4-5). Адмаўляемся мы ад шчодрай ежы ў пасты таму, што «кожны род ежы мае ўласцівае яму дзеяньне на кроў, на мозг, на ўсё цела, а праз цела - і на дух» (сьвц. Ігнат Бранчанінаў). Таму ежа адрозьніваецца якасна: па сваім узьдзеяньні на чалавека. Забарона існуе толькі на кроў: «Душа цела ў крыві» ( Лявіт 17,11 ); «Кроў ёсць душа» (Друг. 16, 23). Прычына гэтай забароны ў тым, што менавіта кроў (душа, жыцьцё) прысьвячаецца Госпаду. Апосталы пацьвердзілі гэтую забарону для нованавернутых язычнікаў (усіх народаў, што спазналі Бога) (Дзеі. 15, 29), але ня ўсе праваслаўныя багасловы прызнаюць гэта правіла абавязковым. “Грэх ня ў ежы, а ў нястрыманасьці, у непаслушэнстве Царкве, у аддаленьні ад подзьвігу” (сьвц. Ігнат Бранчанінаў).

12. Як правільна пасьціцца?

Падчас усіх пастоў зь ежы выключаюць мяса, малочныя прадукты (масла, сыр і інш.), яйкі: гэтая ежа завецца шчодрай - не нішчымнай (ня поснай), алкагольныя напоі (акрамя віна, калі ня строгі пост). Агульным правілам з'яўляецца: ўстрымлівацца ад шлюбных адносін, забаў і весялосьці, ня ладзіць вясельле, стрымліваць свой язык (ня толькі ад дрэнных, злых слоў, але і ад пустых), тварыць справы міласэрнасьці, пабольш «адрываць» ад сябе - вучыцца ахвяраваць. Усе стравы падчас пастоў павінны быць простыя, немудрагелістыя. Пасты бываюць звычайныя й строгія (калі не ядуць рыбу, алей і гарачую ежу - гэта так званае сухаядзеньне: хлеб, вада, узвары, вараныя і сырыя гародніна й садавіна, гарэхі, мёд ...), часам асабліва строгія (не ядуць да вечара, а хто можа - некалькі дзён), аднадзённыя й працяглыя. Сераду і пятніцу ўшаноўваюць пастом на працягу ўсяго года, акрамя «агульных сяміцаў» (тыдняў) якімі з'яўляюцца: Каляды (7-17 студзеня), тыдзень пасля нядзелі мытара і фарысэя («мясаед»), тыдзень перад Вялікім Постам («масьленіца»; не ядуць толькі мясное), тыдзень пасля Вялікадня, тыдзень пасля Тройцы. Посьцяць асабліва строга дзень перад Калядамі (6 студзеня), дзень перад Богааб’яўленьнем (18 студзеня), на свята Ўсячэньня галавы Яна Хрысьціцеля (11 верасьня) і на Крыжаўзьдзьвіжаньне (27 верасьня), Пакутную Пятніцу (перад Вялікоднем). Працяглых пастоў чатыры: Вялікі Пост (7 тыдняў да Вялікадня) - строгі, асабліва першы і апошні тыдні. Пятроў пост, Апостальскі (пачынаецца з панядзелка праз тыдзень пасля Сёмухі, заканчваецца перад сьвятам - 11 ліпеня) - звычайны. Усьпенскі пост (14-27 жніўня) - суровы. Калядны пост (28 лістапада - 6 студзеня) - звычайны. Чалавек з дабраславеньня сьвятара можа ўзяць на сябе дадатковы пост (у выпадку хваробы, небясьпекі, для большага удасканаленьня і г.д.). “Толькі да сытасьці нічога не ясі, пакідай месца Сьвятому Духу” (звг. Серахвім Сароўскі).

- 90-годдзю – на Царкоўным Саборы ў г. Менску (23 ліпеня 1922 г.) 

- 70-годдзю – на Ўсебеларускім Праваслаўным Саборы ў г. Менску (30 жніўня – 2 верасьня 1942 г.).

“...Хто верыць у Мяне, калі і памрэ,- ажыве” (Ян 11:25)

  

  Дарагія браты і сёстры ў Хрысьце !

Кожны год, сьвяткуючы галоўнае Хрысьціянскае Сьвята, не перастаем дзівавацца тайне Ўваскрасеньня Хрыста, бо гэтая падзея ёсьць доказам вечнага жыцьця, якая дае нам сілы перамагаць у сабе зло, імкнуцца дасягаць духоўнай вышыні і лучнасьці з Богам.

         У гэтым годзе беларусы сустракаюць Вялікдзень, як і мінулыя Каляды, са смуткам у душы, бо ў часе Вялікага і Каляднага пастоў у Беларусі пралілася кроў. У абаіх выпадках ахвяры пакутвалі за свой народ, бо на іхным месцы мог апынуцца кожны. Асабліва мы сумуем па загінуўшым, але не таму, што ня верым у іхнае вечнае жыцьцё, а таму што нам боляча разлучацца з-за любові да іх - нашых суайчыньнікаў.

         Уваскрасеньне Хрыста даказвае, што Ён ёсьць Богам і Ягонае вучэньне ёсьць сапраўдным і Ён, як Уладар Нябесны, не памыляецца. А памыляцца і несьці зло людзям могуць уладары зямныя, якія , не карыстаючыся Божымі Запаветамі, ствараюць “Чарнобылі” і “Курапаты”, і якія часам не жадаюць, каб народ меў тую духоўную сілу, якая яднаючы яго, дае яму ўпэўненасьць у неабходнасьці змагацца за праўду і разуменьне таго, што толькі свая нацыянальная дзяржаўнасьць зможа абараніць яго як этнас, і што чужыя Цэрквы ня будуць маліцца за яго.

Але ў сьвятле Хрыстовае перамогі жыцьця над сьмерцю, мы бачым, што дабро мацней зла.

         Таму ў сваіх малітвах папросім Госпада, каб шлях, па якім Беларускі Народ нясе свой Крыж дзеля свайго сцьвярджэньня ў вечнасьці, быў меней пакутным. І радасна павіншуем адзін аднаго:

          Хрыстос Уваскрос !   Уваскрэсьне Беларусь !

Зь любасьцю й малітвамі ,

+ Сьвятаслаў

Кіруючы Япіскап Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы

Вялікдзень, 2011 л.Б.

Дарагія сябры!

У апошнюю нядзелю перад сьветлым Вялікаднем усімі хрысьціянамі сьвету сьвяткуецца ўрачысты ўваход Гасподні ў Іерусалім. У гэты дзень у царквах праходзяць асаблівыя службы – асьвячаюцца галінкі вярбы, якія замяняюць пальмавыя. Імі сустракалі Ісуса Хрыста ў Іерусаліме. Вярба служыць знакам перамогі Хрыста над сьмерцю і нагадвае пра будучае ўваскрасеньне ўсіх зь мёртвых.

Нашыя продкі лічылі, што асьвечаныя галінкі вярбы валодаюць велізарнай сілай. Імі паціхеньку білі адзін аднаго, і ў першую чаргу дзяцей, пры гэтым жадаючы здароўя.

Вярба б'е, не я б'ю.
За тыдзень — Вялікдзень.
Вярбовым дубцом,
Ды самым канцом.
Уставай рана быдла гнаць,
Не забудзься лусты ўзяць.

Не я б'ю, вярба б'е
На той дзень — Вялікдзень.
Будзь здарова, як вада,
I багата, як зямля.

Галінкі вярбы, прынесеныя з царквы, звычайна хаваюцца, і ў выпадку летняй навальніцы, а ў асаблівасці граду, іх выкідваюць на двор з ўпэўненасьцю, што ад гэтага навальніца спыняецца, і град перастае ісьці.
Прыйшоўшы з царквы, гаспадар кідае галінкі вярбы ў ежу жывёлы з надзеей на тое, што гэта засьцеражэ і яе ад хваробы.

Некалькі галінак ўтыкалі пад дах хаты або хлява, каб скаціна ня толькі захавалася ў цэласці, але й дадому вярталася, не гублялася ў лесе.
У некаторых месцах існуе меркаванне, што асьвечаная вярба, кінутая супраць ветру, праганяе буру, кінутая ў полымя - спыняе дзеяньне вагню, а ўваткнутая ў поле - беражэ пасевы.

У нядзелю, 17 красавіка ў царкве сьвятога Кірылы Тураўскага Багаслужба пачнецца а 10-й гадзіне раніцы. Прыходзьце, калі ласка, разам зь дзеткамі і знаёмымі.

Рада парафіі сьвятога Кірылы Тураўскага.

Вясна, 2011

PARISH  OF  ST.  KIRYLA  OF  TURAU

524 St. Clarens Ave, Toronto, ON M6H 3W7, Canada, Tel. 416-530-1025, www.belapc.org

Веры Хрыстовай Вам, здароўя і радасьці, шчасьця і творчых зьдзяйсьненьняў, трываласьці і моцы, цярпеньня і зьдзяйсьненьня добрых мараў!

Жадаем Дабраславеньня Божага Вашага жыцьцёвага шляху, дарагая спадарыня Івонка, на добрыя справы дзеля людзей і Беларусі.

Божай Вам Ласкі і Міласьці!

Таронта,

Красавік, 2011